Moda dziecięca vs moje dziecko

Rozczulają mnie takie obrazki.... uwielbiam patrzeć na fajnie ubrane dzieci :) Niestety mój entuzjazm szybko mija...

Jako "świeża" matka, byłam zupełnie przeciwna ubieraniu dzieci wyłącznie w typowo dziecięce ciuszki. Słabo mi się robiło na myśl, że moja córka będzie ubrana od góry do dołu w róż, hello kitty i różowe buty na rzepy z masą cekinów.

Niestety, na początku wygrała wygoda (oczywiście nie chodzi o róż), przez pierwsze pół roku moda poszła w odstawkę i mała zasuwała w pajacach i śpioszkach. Postanowiłam, że łatwiej będzie kiedy zacznie chodzić i oczami wyobraźni już widziałam moją córkę w jakiejś ślicznej bluzeczce, obcisłych dżinsach i pięknych białych trampkach. No cóż, jedyne co nam dzisiaj zostało to śliczne bluzeczki. Obcisłe dżinsy straszne do raczkowania, a do chodzenia jeszcze gorsze. 

Co innego z trampkami, nadal uważam, że są cudne i wygodne dla dziecka. Niestety po kilku miesiącach awantur przy każdym zakładaniu i wiązaniu tych butów, kiedy nasze wyjście z domu opóźniało się, za każdym razem o pół godziny, odpuściłam. Wczoraj kupiłyśmy jesienne buty na dwa rzepy. 

Nie oszukujmy się moda nie istnieje dla rocznego dziecka, jest ona dla nas - rodziców. Moja córka bardziej cieszyła się ze wsuwanych butów, które po kilku sekundach miała na nogach i mogła je spokojnie pooglądać, niż z wciskanych i wiązanych pół godziny ślicznych trampek.

Czasem zastanawiam się czy warto męczyć i mnie i ją, żeby wyglądała jak mała modelka, zwłaszcza, że dziewczęca moda obuwnicza nie jest zbyt łaskawa dla nogi wysokiej w podbiciu.

Dlatego mój entuzjazm wobec mody dziecięcej mija w momencie, w którym próbuję te piękne rzeczy wcisnąć na moje niezadowolone dziecko, które najchętniej biegałoby w samym pampersie (albo i bez).